20.09.2016 Хәҡиҡәт – урталыҡта

Бер илдең императоры тәхетендә китап уҡып ултыра. Тәҙрә аша тәгәрмәс оҫтаһының уның көймәһенең тәгәрмәсен йүнәтеүен күреп, ҡарт оҫтаның эшен күҙәтә башлай. Шунан:
– Ни өсөн һин, шундай ҡарт булыуыңа ҡарамаҫтан, һаман да көймәләрҙе үҙең йүнәтәһең? Бер ярҙамсың да юҡмы ни? – ти.
– Дөрөҫ әйтәһең, батшам, – ти ҡарт. – Улдарымды һөнәремә тейешле дәрәжәлә өйрәттем, ә бына маһирлығымды, таһыллығымды, оҫталығымды тапшыра алманым. Ә бындай эш яуаплылыҡ талап итә.
– Нисектер аңлайышһыҙ фекерләйһең! Йә әле, уйыңды ябайыраҡ итеп аңлат, – ти император.
– Һеҙҙән ниндәй китап уҡыуығыҙ тураһында һәм, уны яҙыу­сы кеше әле иҫәнме, тип һорар­ға мөмкинме? – ти ҡарт.
Батшаның асыуланыуын күреп:
– Берүк асыуланмағыҙ, хәҙер үҙ фекеремде аңлатасаҡмын. Беләһегеҙме, – ти ул, – улдарым иҫ киткес яҡшы тәгәрмәстәр эшләй, әммә әлегә улар был эштә тейешле дәрәжәгә етмәгән. Ә мин еттем, тик үҙемдең тәжрибәмде нисек уларға тапшырырға? Хәҡиҡәт – урталыҡта… Әгәр ҙә тәгәрмәсте ҡаты итеп эшләһәң, улар ауыр һәм йәмһеҙ, нәфис итһәң, ышанысһыҙ буласаҡ. Ҡайҙа ул мин белгән үлсәм? Ул минең күңелемдә, уға төшөндөм, сәнғәт тап бына ошо инде, тик уны нисек уларға еткерергә? Һеҙҙең көймәгеҙ матур, бер үк ваҡытта ышаныслы ла булырға тейеш. Бына шуның өсөн был эште үҙемә башҡарырға тура килә лә инде. Бына шуның кеүек, бик күп быуат элек һеҙ уҡыған китапты яҙған кеше лә бөйөк нәмәләргә төшөнгән, ә үҙе аңлағанды кемгәлер тапшырыу өсөн бер ниндәй ҙә мөмкинлеге юҡ.

Рәмилә ТАЙСЫНОВА тәржемәһе.