01.05.2015 «Петищкә паласатый…»

Ауыл егете, аңҡы-тиңке тилмереп йөрөгәндән һуң, төньяҡҡа барып эшләп ҡайтырға була. Унда төрлө милләт вәкилдәре менән таныша, аралаша. Кем ҡайҙа, нисек йәшәүҙәре хаҡында һөйләй.
Егет үҙен, Башҡортостандан, тип таныта. Шул саҡ бер әрмән:
– О-оо, Башкирия, хароший, хароший, – тип элеп ала. Бер аҙ уйланып ултырғандан һуң:
– Слущай, браток, һеҙҙә петищкәләр күп икән? – тип һораша теге.
– Эйе, төрлөһө бар.
– А вот у вас ище петищкә паласатый есть, каторый мед дает. Да ведь? – тип белдеклелеген күрһәтә әрмән.
Егетебеҙ хахылдап көлөп ебәргән:
– Ул птичка түгел, бал ҡорто бит, пчела.