26.06.2015 Мәҙәктәр

Ике әхирәт серләшә.
– Бер ҡасан да ирем менән балыҡҡа бармаясаҡмын! Башта үтә ҡысҡырып һөйләштем, икенсеһендә селәүсенде дөрөҫ итеп ҡуймағанмын, имеш. Иң ҡурҡынысы аҙаҡ булды – иремә ҡара­ғанда, балыҡты күберәк тоттом.

* * *

Бер ир балыҡ ҡармаҡлай икән. Эргәһенә икенсеһе килә лә һорай:
– Бөгөн һыу нисек, яҡшымы?
– Бик һәйбәт! – ти тегенеһе. – Балыҡтың хатта сыҡҡыһы ла килмәй!

* * *
Магазинда ике әхирәт һөйләшә.
– Һин нисек уйлайһың, ниндәй открытка алайым икән: «Минең ҡуянҡайыма» әллә «Минең бесәйемә» тигәненме? – ти береһе.
– Нимә хөрмәтенә һуң?
– Эй, иртәгә минең кәзә тәкәһенең тыуған көнө бит.

* * *
– Әйтегеҙ әле, костюмығыҙҙы ҡайҙа тектерҙегеҙ?
– Парижда.
– Ул Одессанан алыҫмы?
– 10 мең саҡрым.
– Ҡара һин уны, ниндәй төпкөлдә, ә нисек тегәләр!

* * *
Радиола тура эфирҙы ди-джей алып бара. Таңғы сәғәт алты. Телефон шылтырай.
– Алло, был радиомы?
– Эйе, мин һеҙҙе тыңлайым.
– Туғанҡайым, радиоғыҙҙың тауышын бер аҙ ябығыҙсы. Бер нисек тә йоҡлап китә алмайым.
– Ха-ха! Ә ниндәй проблема? Үҙегеҙҙең радиоғыҙҙы ябығыҙ.
– Эй, мин үҙемдекен яптым да ул, тик бына күршеләрҙеке бөтә фатир¬ға яңғырай.