14.03.2014 Атай ҡулдары

Тыумыштан аяҡһыҙ улы менән бер атай йәшәгән. Улын һәр ваҡыт күтәреп, донъя гиҙгән, уға төрлө илдәр­ҙе, ҡалаларҙы күрһәткән, балаһының күңелен күргән. Улы буй еткергәс тә ир уны ҡулында йөрөтөүҙе дауам иткән.
– Ниңә инде улай итәһең? – тип аптыраған быны күргән халыҡ. – Һин бит хәҙер үҙең оло кеше, оҙаҡламай үҙеңде күтәреп йөрөргә кәрәк буласаҡ... Улың хаҡына көсөңдө һаҡла. Оҙағыраҡ йәшәйәсәкһең бит.
Кешеләрҙең әйткәненә ир һәр ваҡыт: “Нимә һөйләй­ҙәр, улар нимә белә?” – тиер булған. “Минең ғүмерем, минең көсөм улымды ҡулымда йөрөтөр өсөн бирелгән бит ул. Ҡулда­рымдың көсө арҡаһында улым тормоштоң матурлығына һоҡлана, ҡыуана ала. Ул бөтә нәмәгә иҫ киткес иғтибарлы. Ә минең ҡулдарымда йөрөгәндә күргән бөтә нәмә уның таҙа һәм эскерһеҙ күңелендә мәңгелеккә ҡаласаҡ бит.
Уны ҡалдырып китергә ваҡыт етһә, улымдың тормошо матур хәтерләүҙәргә бороласаҡ. Ул бөтә күргәндәрен, үҙе кисергәнде, нимәләргә ҡарап һоҡланғанын, нимә яратҡанын хәтерләйәсәк. Тап бына шул хәтерләүҙәр уның киләсәк тормошо буласаҡ. Ошо­ларҙы улым яңынан кисерәсәк, тоясаҡ һәм атларға өйрәнәсәк. Әле­гә тиклем берәү ҙә атлай алмаған һымаҡ атлаясаҡ ул. Һәм кем белә, бәлки, Аллаһы Тәғәлә насип итһә, минең улыма ла үҙ улын ҡулдарына алып, тормошто асыр­ға һәм атлар­ға өйрәтергә тура килер”, – тигән атай кеше.

Рәмилә ТАЙСЫНОВА
тәржемәһе.