26.10.2018 Намаҙ уҡыһағыҙ, бәрәкәт килер

Намаҙ – мөьмин мосолмандың нуры, диндең терәге. Аллаһы Тәғәлә беҙҙең доғаларыбыҙға мохтаж түгел, беҙ уның барлығына һәм берлегенә иман килтерергә тейешбеҙ. Намаҙ менән әҙәм балаһы һәр саҡ үҙен Хоҙай эргәһендә яҡлаулы һәм һаҡлаулы тоя, Уның ризалығына өмөтөн юғалтмай. Намаҙ уҡыу – иманды нығытыуға дәғүәт алып барыу ул.

Намаҙ хаҡында
бәйғәмбәребеҙ хәҙистәре

«Бер ваҡыт Мөхәммәт ғәләйһис-сәләмдән: «Ниндәй эш мәртәбәлерәк?» – тип һораным. Ул: «Ваҡытында уҡылған намаҙ», – тип яуап бирҙе. Мин: «Шунан һуң нимә?» – тип һораным. Ул: «Ата-әсәңде хөрмәт ит», – тине. Тағы ла: «Унан һуң нимә?» – тип һораным. Ул: «Алла юлында көрәшеү», – тип яуап бирҙе» (Бохари).
«Мин Мөхәммәт ғәләйһис-сәләмдең кешеләргә һорау биргәнен ишеттем. «Нисек уйлай­һығыҙ, әгәр берегеҙҙең ишек төбөнән йылға ағып торһа һәм ул шул йылғала көнөнә биш мәртәбә йыуынһа, тәнендә берәр кер ҡалыр инеме?» – тине ул. Кешеләр: «Юҡ, ҡалмаҫ», – тип яуап бирҙе. Шунан һуң Мөхәммәт бәйғәмбәр: «Биш ваҡыт намаҙ ҙа, нәҡ бына шуның кеүек, намаҙ уҡыусының гонаһтарын юйып төшөрөр», – тине.
Намаҙҙы йәмәғәт менән уҡыу бер яңғыҙың уҡыуға ҡарағанда егерме ете мәртәбәгә сауаплыраҡ.
Әгәр ҙә кеше тейешенсә тәһәрәт алып, өйөнән мәсеткә намаҙ уҡырға тип сыҡһа, һәр бер атлаған аҙымы һайын бер дәрәжәгә күтәрелер, сауапҡа ирешер һәм бар гонаһы юйылыр. Намаҙ уҡый башлағас та, фәрештәләр уға салауаттар әйтеп торор. Ул кеше мәсеттән сығып киткәнсе, тәһәрәте боҙолғансы фәрештәләр «Эй, Раббым! Ошо бәндәгә рәхмәттәреңде индер, гонаһтарын ғәфү ит!» – тип гонаһтарын ярлыҡауын һорар. Берәүҙең намаҙ башланғанды көтөп ултырыуы ла намаҙ уҡыуҙан һаналыр».
«Мәсеткә барыусыға һәм мәсеттән ҡайтыу­сыға Аллаһы Тәғәлә йәннәттә ризыҡ әҙерләп ҡуйыр».
«Кемдең Ҡиәмәт көнөндә Аллаһы Тәғәлә менән мосолман булған хәлендә осрашҡыһы килә, аҙан әйтелгәс тә, намаҙын йәмәғәт менән уҡырға ашыҡһын. Әгәр ҙә намаҙҙарын йәмәғәт менән уҡыуҙан ситләшеүселәр булһа, ул сөннәттән тайпылыусы булыр».
«Аллаһы Тәғәлә ҡабул итер, тип шикләнмәйсә доға ҡылығыҙ! һәм белегеҙ: Аллаһы Тәғәлә ғафил күңел менән ҡылынған доғаны ҡабул итмәй».
«Монафиҡтар өсөн иртәнге һәм йәстү намаҙҙарын уҡыуҙан да ауырыраҡ нәмә юҡ. Әгәр ҙә улар ике намаҙҙың да ниндәй бөйөк дәрәжәгә эйә булғанлығын белһә, әлеге ике намаҙҙы ла бер тапҡыр ҙа уҡымайса ҡалдырмаҫ ине. Әгәр йөрөй алмаһалар, ул намаҙҙарға шыуышып булһа ла килерҙәр ине. Минең ҡолом нәфел намаҙҙарын уҡыһа, уны яратырмын, ишетә торған ҡолағы булырмын, күрә торған күҙе булырмын, йөрөй торған аяҡтары булырмын. Минән берәй нәмә һораһа, һис кисекмәҫтән бирермен. Минең яҡлауымды һораһа, һис шикһеҙ, яҡлармын».