23.02.2018 Ауырлыҡ йәки ҡайғы килһә...
Бәлә-ҡаза килгән саҡта, « һаҡланмағанлыҡтан» тип көйөнөү – хаталаныу ғына. Изгелек тә, насарлыҡ та – Аллаһы Тәғәләнең тәҡдире. Бәндәгә ҡайғы килһә, тәне зарарланһа йә сирләһә: «Берәй гонаһым сәбәпле, Алла биргән тәҡдир!» – тип ҡабул итеү зарур. Шуны аңлағас, тәүбә итергә кәрәк. Тәүбә иткән кеше ошо һүҙҙәрҙе йыш ҡабатларға тейеш: «Иннә лил – тәһи үә иннә иләйһи ражиғүн». Был һүҙҙәрҙең мәғәнәһе: «Беҙ – Алла бәндәһе. Һис шикһеҙ, Алла хозурына әйләнеп ҡайтасаҡбыҙ. Аллаһы Тәғәләнең хөкөмөнә ризабыҙ».
Берәй ҡайғыға, уңышһыҙлыҡҡа юлыҡҡан кеше ошо доғаны даими ҡабатлаһа, доғаһы ихлас күңелдән булһа, ул кеше Алланың рәхмәтенә өлгәшәсәк, сабыр итеүселәр иҫәбенән булыр. Ҡайғыларға, бәлә-ҡазаға сабыр итеү, зарланмау – бәйғәмбәрҙәргә хас сифат.
Ниндәй ҙә булһа ҡайғы-хәсрәткә тарыған кешене яҡындары, таныштары сабыр итергә, сабырлыҡ күрһәтергә өгөтләһен.
Оҡшаш яңылыҡтар
